Roeipraet 1-2019

R O E I

P R A E T

F E B R U A R I

2 0 1 9

Halsema sprak dit jaar honderden aanwezigen toe in de Centrale Martkhallen in West. De GroenLinks-bestuurder vertelde dat vaak de vraag wordt gesteld van wie Amsterdam eigenlijk is. „Een terechte, maar ook een onbevredigende vraag. Omdat het enige mogelijke antwoord, namelijk „van iedereen”, lang niet door iedereen zo wordt gevoeld”, zo sprak de burgemeester. De burgemeester van de hoofdstad vindt het beter om te vragen ’Wat is Amsterdam’. „Na een half jaar bij talloze mensen, in buurtcentra, bij ondernemersverenigingen te zijn geweest, is mijn ondubbelzinnige antwoord: een plek van hoop.” ’Vrouwen niet onzichtbaar’ Volgens Halsema ligt dat besloten in de geschiedenis van de hoofdstad. „In de verwachtingen die generaties migranten hadden die zich hier vestigden, waarmee arbeiderskinderen op onze middelbare scholen omhoog klommen en die het hart vormde van alle protestbewegingen, van jongeren, van homo’s en van vrouwen, die door de Amsterdamse straten trokken.” Ze verhaalde ook over haar ontmoeting met zo’n vijftig migrantenvrouwen in de ambtswoning aan de Herengracht. „Iedereen had een verhaal, iedereen wilde bijdragen aan de stad, als opvoeder, als vrije burger. Niemand wilde nog, zoals één van de vrouwen het zei, onzichtbaar zijn.” Achterwaarts vooruit roeien Ze noemt de stad, waar zij sinds de zomer burgemeester van is, ook een plek waar ’we zuinig zijn op ons erfgoed en onze geschiedenis koesteren’. „Niet om ons vast te ketenen aan onveranderlijke symbolen en tradities maar om juist achterwaarts vooruit te kunnen roeien onze onbekende toekomst in. Want met de traditie als kunstzinnige en vrije stad hoeven we het debat niet te schuwen. Als historische handelsstad hebben we het in ons om dat wat nieuw en anders is nieuwsgierig tegemoet te treden en om onze onderlinge geschillen te beslechten.” Halsema bracht ook haar voornemen dat ze had toen ze aantrad als burgemeester, namelijk om elke week te gaan roeien, naar voren. Ze bekende afgelopen maanden slechts drie keer over de Amstel te hebben gevaren waar ze werd ’getroffen door de bijna intimiderende schoonheid van de stad.’

19