Roeipraet 4-2019

R O E I

P R A E T

S E P T E M B E R

2 0 1 9

FEI Electron Optics, dat inmiddels alweer een aantal jaren geleden is overgenomen door Thermo Fischer. Daar ben ik werkzaam als Software Architect en werk ik op een zeer hoog technisch niveau om electronmicroscopen te maken waarmee belangrijke uitvindingen kunnen worden gedaan die ook daadwerkelijkheid bijdragen aan het verbeteren van bijvoorbeeld levensreddende medische technieken. Ik heb een hele gave baan!

Het roeivirus kreeg mij te pakken na een roeiclinic bij Thêta georganiseerd met de personeelsvereniging van FEI. Het roeien had ik heel leuk gevonden en zo kwam ik na een open dag bij Beatrix terecht in 2014. Ik volgde les bij Frank en Oscar in het team “Vroeg Op Zaterdag”. Voor het roeien heb ik vrij fanatiek geschaatst en gevolleybald, maar in verband met terugkerende blessures moest ik daarmee stoppen. Grappig was dat bij het eerste voorstelrondje van dit team iedereen wel iets bleek te mankeren… Madonna! Dat beloofde wat voor de sport! Gelukkig stonden al onze gebreken een mooie roeiontwikkeling niet in de weg. Wat juist het roeien zo mooi maakt, is het blessurevrije karakter ervan. Ik leerde al snel dat het bij roeien niet alleen om kracht ging (wat ik dacht toen ik ermee startte), maar dat het veel meer om de techniek gaat. Natuurlijk was het lastig om sommige Nederlandse roeitermen soepel toe te passen. Ingewik- kelde woorden waren voor mij bijvoorbeeld “Stuur”, wat ik meestal uitspreek als “Stoer” of “Haal”, omdat ik de H niet goed kan uitspreken (een klank die niet bestaat in het Italiaans). Gelukkig heeft dit nooit tot grotere ongelukken geleid dan het knock-out slaan van een meerkoet…

Thuis werd mijn enthousiasme voor het roeien niet altijd even enthousiast ontvan- gen: mijn zoons vonden roeien echt een sport voor oudjes en mijn vrouw werd mijn terugkerende zin ”Ahh, het was ècht zó lekker!” ook wel zat. Inmiddels heeft onze Davide zijn eerste jaar bij SV Proteus-Ere- tes in Delft achter de rug. Onvergetelijke evenementen zijn voor mij wel de twee Elfstedentochten (foto volgende pag.) en de Kika-Row (foto links) geweest. Het teamwerk, het samen voorbereiden en het samen neerzetten van

21